Kabinet gevallen

Het Nederlandse kabinet is gevallen. De partij van Geert Wilders, de PVV, heeft zich teruggetrokken uit de coalitie. Daarmee komt er een einde aan een jaar waarin het beleid rond migratie en asiel steeds harder, onzekerder en onmenselijker werd.

Voor veel mensen in Nederland is dit een belangrijk moment. Niet omdat nu alles goed komt, maar omdat duidelijk wordt hoe gevaarlijk het is als angst en uitsluiting het politieke kompas bepalen. De afgelopen maanden hebben veel mensen dit aan den lijve ondervonden.

Sinds het begin van dit kabinet werd het asielbeleid strenger, vijandiger en onmenselijker. Vluchtelingen werden niet langer gezien als mensen die bescherming nodig hebben, maar als cijfers en problemen. In plaats van solidariteit en zorg vanuit de overheid, draaide het beleid om afschrikking en sluiting.

De toon in het debat verhardde. Vluchtelingen, migranten en ongedocumenteerde mensen werden regelmatig onterecht neergezet als bedreiging voor de samenleving. In de praktijk betekende dit voor velen: langere wachttijden, onzekerheid over verblijf, minder opvangplekken, willen stoppen van de opvang voor ongedocumenteerde mensen, en een groeiend gevoel van onveiligheid.

Waarom deze kabinetsval belangrijk is

De val van dit kabinet is een kans. Een kans om de koers te veranderen. Een kans om terug te keren naar menselijkheid in het asielbeleid en hoe er over migranten, mensen van kleur gesproken wordt. Om te bouwen aan een samenleving waarin migranten welkom zijn, ondersteund worden en hun leven opnieuw kunnen opbouwen.

Want niemand verlaat zijn thuisland zomaar. Mensen komen naar Nederland omdat ze vluchten voor oorlog, geweld, vervolging, gevaar, klimaatverandering of uitzichtloosheid.

De strijd voor rechtvaardigheid gaat door

Hoewel dit kabinet is gevallen, blijven veel uitdagingen bestaan. De opvangcrisis is niet opgelost. Racisme en uitsluiting zijn nog steeds aanwezig. Maar er is ook hoop: in steden en dorpen door het hele land zijn mensen die zich inzetten voor vluchtelingen. Vrijwilligers, hulporganisaties, advocaten, docenten, buren.

Samen kunnen we blijven werken aan een land waarin migranten niet direct verdacht worden gemaakt, maar verwelkomd. Waar niet wordt gesproken over mensen, maar met hen. Waar iedereen telt – ongeacht waar je vandaan komt.